Verjaardag | Birthday

Lieve Ron,

Vandaag zou je jarig moeten zijn. Vandaag zou je 36 geworden zijn. Deze dagen zijn vreselijk moeilijk, het is alweer 2 jaar geleden bijna, maar het voelt nog heel dichtbij. Ik denk gigantisch veel aan je.

We missen je vrolijke lach, grappen, warmte, begrip en nog veel meer dat je tot de bijzondere persoon maakt die je was en in mijn hart nog steeds bent.

Weet je nog, dat toen we vroeger jarig waren, we altijd 3 feestjes hadden!? Echt luxe! We hadden een feestje met de familie, met de buurt en het kinderfeestje. Als kind vonden we dat echt geweldig! Op de dag zelf begon het altijd met zenuwen... wanneer zouden ze komen? En dan opeens dan begon het zingen en dan wist je dat we in no time door de deur zouden komen lopen "Lang zal hij leven..." zingend en dan met cadeautjes in onze armen. Dan deed je soms alsof je nog sliep en kusten wij je wakker. 's Avonds mocht de jarige beslissen wat we zouden eten. Wat koos jij toch ook al weer? Friet met kroketjes?

Ook op latere leeftijd hielden we het zingen erin. Vanaf het moment dat wij op kamers gingen, maar ook toen jij in Noorwegen woonde met je gezin, dan belden wij altijd 's ochtends (nou papa en mama... ik ook wel eens wat later op de dag ;-)  ) en dan zongen we dat verjaardagslied.

Wat hebben we gelachen toen ik een keer eerder dan papa en mama belde. Dat was toen Luc net geboren was, jouw laatste verjaardag. Maar volgens mij heb ik dat vorig jaar ook geschreven op je blog. Wat had ik je graag gebeld vanochtend, lief broertje van me! Ik mis je.

Dikke kus,

van je zus (daar moesten we ook altijd zo om lachen: JEZUS!)

----------------------------------------

Dear Ron,

Today should be a day to celebrate, you would have turned 36.  These days are hard, it's been 2 years allready, but it still feels like everything has happened only recently. I think about you a lot.

We miss your happy laugh, jokes, warmth, understanding, and much more that made you the special person you were, and in my heart you still are.

Do you remember when it was our birthday, we would have three parties? A genuine luxury! One party with family, one with people in the neighbourhood, and the childrens party. When we were kids, we loved it! THE day started really exiting... when would they come? And then all of a sudden the singing would start and you knew it would only be a matter of seconds before we would enter your room singing "Happy birthday..." with gifts in our arms. Sometimes you would feign sleep and we would kiss you awake. In the evening as a birthday-boy you got to choose what we would eat for dinner. What was it you chose? French fries with 'kroketten'?

Also when we grew older, the singing kept being a part of our lives. From the moment we left our home and still with your children we call in the morning to sing a birthday song (well, mom and dad... I could also call somewhat later in the day).

We laughed a lot when I called earlier than mom and dad. That was when Luc had just arrived in our midst. It was your final birthday. But I think I've written that last year on your blog. I would have loved to have called you this morning, dear brother of mine! I miss you.

Kisses,

your sister Nicole