Ron ik mis je mailtjes want dat waren onze meeste contacten de laatste jaren.
Wat ik nu nooit meer zal kunnen doen is je een bereomhelzing geven en zo'n vieze natte slebberzoen.
Als kind baalde je ervan als ik dat deed, want dan veegde je meteen je gezicht af en zag je "bah wat vies" als uitdrukking.
Later werd dat min of meer iets speciaals tussen ons als ik je weer zag rond de Sinterklaastijd. Ik wipte dan even langs bij Jeanneke en Leon om je weer te zien.
Van je jeugd weet ik eigenlijk niet meer zoveel. Wel dat het een periode heeft geduurd voor je me kon verslaan met het "luchthockeyspel" wat we deden naast het bowlen met de verjaardag van ons ma, jouw oma. Dat je veel van Tamara gehouden hebt.
Ik mis je en ik heb nog steeds veel verdriet om iedereen, om jou maar ook om je naasten.
Ik hoop dat je nu rust hebt en je je veilig voelt en dat je als 'Beschermengel" over je kinderen waakt.
Een dikke vette kus van hier uit met tranen, want het verdriet is er nog en dat zal nog wel even blijven hangen vrees ik.
Liefs je tante Monique
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
To Ron - Aunt Monique
ReplyDeleteRon I miss your e-mails. The last few years we mainly had contact through e-mail.
I hate the fact that I will never be able to give you a major hug or one of my awful big, wet kisses.
When you were a child you hated it when I kissed you and you would wipe your little hand over your cheek and the expression on your face wasn't hard to interpret: "Ughhh!"
Later in life that became sort of something special between us, when I saw you in december (Sinterklaas). I would drop by Jeanneke and Leon just to see you.
Of your childhood I do not remember all that much. It took you a while to beat me at airhocky. We used to play it over and over at (grand)mother's birthdayparty. Next to bowling that was our favourit game! I remember you really loved Tamara, your golden retriever.
I still miss you and I have a lot of grieve over you and your loved ones. I hope you have peace now, that you feel safe, and that you will be a guardian angel to your children.
I give you an awful, big kiss with tears in my eyes. This sorrow over you won't go away easily, I'm afraid.
Love, your aunt Monique