Vandaag was ik met Luc aan het spelen, vlak voor onze jongen naar bed moest. Hij is bijna 6 maanden oud en spelletjes als afzetten tegen de spiegel, gekke bekken trekken, hoog gillen en zwieren of springen zijn helemaal favoriet! Marc moest ineens lachen: "nu moet ik echt aan Ron denken", zei hij. Ik lach, want ook ik herinner me hoe Ron lekker met de kinderen om de tafel aan het rennen was, vlak voor bedtijd, in Roosendaal. Elkaar pakken en spook-geluiden maken. De kinderen vonden het prachtig en waren helemaal hyper!
... en dat lag dus echt niet aan teveel snoep/chocolade van oma ;-)
Ik ben altijd heel trots geweest op Ron hoe hij met de kinderen omging. Luiers verschonen, naar bed, tanden poetsen, netjes spulletjes opruimen, huiswerk en leren tellen en rekenen... overal maakte hij een spel van! We hebben wat afgelachen! Ik snapte er niets van hoe hij dat kon. Zo leuk als hij de kinderen kon laten lachen. Dat was echt heerlijk!
Ron's zus, Nicole
Today, I was playing with Luc, right before bedtime. He's almost 6 months old and he just loves games like pushing himself away from the mirror, making silly faces, screaming really high, and swinging or jumping! Marc was laughing all of a sudden: "now you really remind me of Ron," he said. I laughed about it, because I also remembered how Ron and the children would run around the table in Roosendaal, right before bedtime. Trying to grab each other and making ghost-noises. The children loved it and were totally filled with adrenaline!
... so it wasn't grandmothers cookies and chocolate all along ;-)
I've always been proud with the way Ron handled (his) children. Changing diapers, going to bed, brushing teeth, clearing stuff off the floor, making homework, and learning to count and calculate... he made a game out of everything! We laughed a lot! I really didn't understand how he was able to pull that off! It was amazing how he could get the children to laugh like that. It was great!
Ron's sister, Nicole
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment